به اشتراک بگذارید

صبر کنید تصاویر بارگذاری شوند

.

.

.

 شادی پرسپولیسی‌های سمنان. (ایسنا/ مسعود محقق)

صبر کنید تصاویر بارگذاری شوند

.

.

.

به اشتراک بگذارید

11 نوامبر در چین بعنوان روز افراد تنها شناخته میشود. در این روز بیشترین کادو ها بصورت پستی در کشور چین جابجا میشود و معمولا به روز سیاه برای کارمندان اداره پست تبدیل میشود. حجم بسته های پستی در این روز به قدری است که محل کار را برای کارمندان به جهنم تبدیل میکند. در ادامه این آلبوم مجله مراحم تعدادی از عکس های مربوطه به اداره پست چین را در این روز شلوغ مشاهده میکنید.

مجله مراحم: سایت احمدی نژاد نوشته: دکتر محمود احمدی نژاد رئیس جمهور سابق پس از پایان ریاست جمهوری خود هم‌اینک در میدان ۷۲ نارمک در دورترین نقاط شرقی تهران، با مردم ارتباط دارد.

برخی از مردم با مراجعه به رئیس جمهور سابق و نوشتن نامه ای برای مشکلات خود  از وی درخواست کمک می کنند.

شادی سرخیل بانوی قایقران در مرداب انزلی غرق شد!+تصاویر

مجله مراحم: جسد شادی سرخیل قایقران ۲۱ ساله انزلیچی پس از ۱۰ روز جستجو در تالاب انزلی پیدا شد.
پیکر این قایقران جوان بر روی آب آمده و به محض دیده شدن توسط  مردم به گروه امداد و نجات اطلاع داده شد.
هم اکنون پیکر وی به پاکخانه انزلی منتقل شده است.

به اشتراک بگذارید

به اشتراک بگذارید

به اشتراک بگذارید

مجله مراحم: دور تا دور پاهایش را حصاری نازک کشیدند. چند آجر مراقبش هستند. روی آسفالت پیاده رو محکم ایستاده و کاری به کسی ندارد. ظاهرش نشان می دهد کم سن وسال نیست.

اهالی محل هم می گویند که حداقل ۲۰۰ سالی می شود که مهمان لویزانی هاست. سال هایی که از کانال آب منطقه نوشیده و بزرگ و بزرگ تر شده است اما حالا تنها شده است.

نه از آن کانال قدیمی آب خبری است و نه حتی جوی آب. دوستانش از بین رفته اند و تنها امیدش همین دو متر زمین شده است و همسایه هایش.

زمینی که در همه این سال ها به خوبی نگهبان ریشه هایش بوده است و نگذاشته هیچ چشم بدی به او نگاه کند و به سرنوشت دوستانش دچارش کند.

آنچنان محکم ایستاده است که نقش استوار بودنش را به خوبی ایفا می کند. آنقدر محکم که بیش از ۷۰سال است خانوده ای ۱۰ نفره میزبانش شده اند. خانه ای روی شانه های قدرتمندش که انگار از سر و کولش بالا رفته است.

علاوه بر ساکنان خانه دو عاشق هم روی یکی از شاخه ها آشیانه کرده اند. قفس مرغ عشقی حد فاصل تراس تا پنجره اتاق خواب در مسیر تنه درخت تا پشت بام، زیبایی خانه و درخت را شاعرانه کرده اند.

۱۷۰متر خانه روی دوش پیرمرد محله استوار شده است. خانه محمدعلی آقا و همسرش از همان ۷۰سال پیش همین جا بوده است.

خانه ای بالای درخت با هشت فرزند، زندگی شان در آنجا ۷۰ سال دوام آورده است. فرزندان در این خانه بزرگ شدند و حالا تنها دو پسر در این خانه ساکن اند.

زنگ خانه که به صدا درمی آید یکی از پسرها پایین می آید. در را باز می کند و با خوشحالی از محاسن خانه شان می گوید.

از خاطراتش و همه درد دل های محله می گوید. از کانال آبی که تا ۳۰ سال پیش زیر گذر درخت بوده و در آن آب تنی می کرد.

از درختانی که همجوار همین پیرمرد محله بزرگ شدند و به دلیل ساخت و سازهای زیاد دوام نیاوردند و او را تنها گذاشتند.حالا درختی وسط پیاده رو ۷۰سال میزبان و شاید مهمان خانه آنها شده است.

طبقه دوم خانه، دری شیشه ای با دو چوب درخت تزئین شده است. سرویس بهداشتی که از دو طرفش دو تنه ۶۰ساله بیرون زده و تا سقف پیش رفته است.

در امتداد آن نردبان فلزی قدیمی سبزرنگی وجود دارد. نردبانی که برای بالارفتن از آن چندان قابل اطمینان نیست اما میزبان اصرار دارد که این نردبان هر مهمانی را با منظره جدیدی می تواند مواجه کند.

دیدن پشت بام جنگلی، شاید آن پاداشی باشد که پسر صاحب خانه می گوید.سر درخت از سقف بیرون زده و برگ هایش سایه بانی برای بهار خوابی ساکنان خانه شده است.

برگ هایش نشان می دهد درخت توت است. به فصلش نرسیده است اما پسر صاحب خانه می گوید میوه این درخت آنقدر شیرین است که با چشیدنش توت آن در بهار، تا پایان تابستان هم مزه اش به دهان می ماند.

برگ ها از پشت بام به سمت گنبد و گلدسته های امامزداده پنج تن قد علم کرده اند و به ستایش این همه لطف ایستاده اند.

لطفی که می شد در همان ۷۰ سال پیش از او گرفته شود و با ساختن این خانه ساکنش آن را بکشند و اجازه ندهند این همه سال مهمان دیوارهایشان شود.

مهمانی که حتی آنقدر جان دارد که به احترامش دکور خانه شان را تغییر داده اند و جای او را با وسیله ای عوض نکرده اند.

پسر محمدعلی آقا اما کمی ناراحت است. پدر و مادرش فوت کرده اند و حالا تنها شده است. باید خانه را به فروش بگذارد و انحصار وراثت صورت گیرد.

از ته دلش می گوید: اگر می توانستم، تا آخر عمرم کنار این عزیز زندگی می کردم . از کودکی ام دیدمش و بهش عادت کرده ام. به شاخه های تنومندش نگاه می کرد و می گفت که مزه هیچ توتی تاکنون به اندازه توت های این پیرمرد نمی رسد.

حالا چاره دیگری ندارند، به محض وجود مشتری باید خانه را بفروشند و خرابش کنند. تاکید دارد که درخت در سازمان میراث فرهنگی ثبت شده و هر سازنده ای باید به این موضوع توجه کند که کوچکترین آسیبی به او نرساند.

ته نگاهش اشک نشسته اما همچنان امیدوار است که پیرمرد ۲۰۰ ساله حتی با فروش خانه هم جانش را از دست نمی دهد.

 

 

 

 

 

به اشتراک بگذارید

 

به اشتراک بگذارید

اخبار علمی - محل مخفی تمرین فضانوردان در مرکز سری روسیه + تصاویر

شهر ستاره (Star City) در سال 1960 میلادی تأسیس شد؛ در این مرکز کیهان‌نوردان شوروی سابق، روسیه و حدود 400 فضانورد از 30 کشور مختلف دنیا دوره‌های آموزشی سفر به فضا را سپری کرده‌اند.

در دوره شوروی سابق از این مرکز مخفی در اعماق جنگل برای آموزش «یوری گاگارین» نخستین مسافر فضا استفاده شده بود.
«شهر ستاره» که در کنار یک شهر کوچک واقع شده است، از سال 2008 از حالت منطقه نظامی خارج شد، اما همچنان دسترسی به آن دشوار است.

این محل که توسط آژانس فضایی فدرال روسیه – روس‌کاسموس- اداره می‌شود، مرکز اصلی تمرینات فضایی برای فضانوردان بین‌المللی و مسافران آینده ایستگاه فضایی (ISS) و مرکز برنامه فضایی روسیه محسوب می‌شود.

این مرکز شبه‌امنیتی بر روی هیچ نقشه‌ای معرفی نشده و علامتی در جاده بسمت آن دیده نمی‌شود؛ دسترسی به این منطقه تنها برای فضانوردانی که قصد سپری کردن دوره آموزشی را دارند و همچنین ساکنان شهر مجاور امکانپذیر است.

ساکنان شهر مجاور نیز خانواده کارمندان فعال در برنامه فضایی اتحاد جماهیر شوروی سابق و روسیه هستند.

تاکنون تعداد کمی از افراد موفق به بازدید از این مرکز شده‌اند، اما یک عکاس انگلیسی مجوز ورود به قلب برنامه فضایی روسیه - «شهر ستاره» - را کسب کرده و تصاویری از این محل تهیه کرده است.

«میچ کاروناراتن» عکاس اهل لندن تأکید می‌کند که باوجود داشتن مجوز، اجازه حضور در تمام بخش‌ها و عکسبرداری از همه امکانات آموزشی را نداشته است.

در این مرکز امکانات آموزشی مختلفی از جمله استخرهای شنای عمیق، به همراه ماژول‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) برای آموزش فضانوردان در نظر گرفته شده است.

لباس فضانوردی Sokol که نخستین‌بار در سال 1973 رونمایی شد و همچنان توسط کیهان‌نوردان روس در سفر به فضا مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ مجسمه «یوری گاگارین» در یکی از طبقات، به همراه نقاشی‌هایی از دستاوردهای فضایی شوروی سابق و روسیه بر روی دیوارها، در «شهر ستاره» قابل مشاهده است.

تاریخچه مختصر سفرهای فضایی انسان:
12 آوریل 1961 – «یوری گاگارین» نخستین مسافر فضا
5 می 1961 – «آلن شپرد» نخستین فضانورد آمریکایی
15 ژوئن 1963 – «والنتینا ترشکوا» نخستین فضانورد زن
21 ژوئیه 1969 – «نیل آرمسترانگ» گام نهادن نخستین انسان بر سطح ماه
7 ژوئن 1971 – نخستین ایستگاه فضایی سرنشین‌دار Salyut 1
12 آوریل 1981 – آغاز برنامه شاتل فضایی (STS-1)
20 نوامبر 1998 – آغاز ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) برای اقامت فضانوردان
15 اکتبر 2003 – «یانگ لی‌وای» نخستین فضانورد چین

محل تمرین فضانوردان در مرکز سری روسیه

محل تمرین فضانوردان در مرکز سری روسیه

محل تمرین فضانوردان در مرکز سری روسیه

محل تمرین فضانوردان در مرکز سری روسیه

محل تمرین فضانوردان در مرکز سری روسیه

محل تمرین فضانوردان در مرکز سری روسیه

محل تمرین فضانوردان در مرکز سری روسیه

محل تمرین فضانوردان در مرکز سری روسیه

اخبار علمی - کودک پنج ساله، جوان‌ترین متخصص رایانه جهان

آشنایی «آیان» با رایانه از سن سه سالگی آغاز شد و از بدو آموزش، استعداد زیادی در یادگیری مطالب درخصوص مادربورد، هارد درایو و شبکه‌های رایانه‌ای از خود نشان داد.

پدر این کودک خردسال که خود متخصص رایانه است، سخت‌ترین بخش آزمون را توضیح زبان سوالات برای یک کودک پنج ساله عنوان کرد.

«آیان» که در حال حاضر در کلاس اول دبستان تحصیل می‌کند، با شرکت در آزمون Supporting Windows 8.1 مایکروسافت، عنوان جوان‌ترین متخصص رایانه جهان را از آن خود کرد.

وی هم اکنون دارای آزمایشگاه رایانه اختصاصی در منزل است که شامل شبکه رایانه‌ای است که خود آن را ساخته است و روزانه دو ساعت در آن کار می‌کند؛ پدر «آیان» نیز پیگیر آموزش وی برای شرکت در آزمون‌های تخصصی‌تری مایکروسافت است. 

به اشتراک بگذارید

به گزارش گروه چندرسانه‌ای باشگاه خبرنگاران؛ مراسم قرعه‌کشی حج عمره دانشجویی بعد از ظهر دیروز در تالار علامه امینی دانشگاه تهران برگزار شد.

در پایان این مراسم اشک تنها ره توشه دانشجویان بود عده‌ای اشک شوق می‌ریختند و لبخند به لب داشتند و عده‌ای در حسرت دیدار یار اشک فراغ می‌ریختند.

مجله مراحم: هنر چهره‌پردازی در سینمای ایران، طی سالیان اخیر، برخلاف بسیاری از گرایش‌های هنری این صنعت، نتوانست رشد و پویایی خاصی را به خود ببیند. مهم‌ترین سند این مدعا را یا باید در نبود جوانان متخصص این رشته عنوان کرد و یا در عدم شکل گیری یک گریم خاص طی سالیان اخیر از سوی افراد جدید. هنوز هم بهترین گریم‌های فیلم‌های سینمای ایران در انحصار چهره پردازانی است که از قدیم الایام در این رشته فعالیت داشتند و کمتر مواقعی است که می‌بینیم یک چهره‌پردازی قابل توجه از سوی فردی خارج از این دایره شکل می‌گیرد.

در آسیب‌شناسی چنین جریانی شاید بتوان به چند دلیل مهم اشاره کرد: نخست آنکه اساتید چهره‌پردازی در سینمای ایران، چندان رغبتی به برگزاری کلاس‌های آموزشی برای نسل جوان ندارند و حتی برخی از آن‌ها، این نکته را به صراحت اعلام می‌کنند. نکته دوم نیز به اشتغال مداوم این اساتید در پروژه‌های سینمایی برمی گردد که عملا زمان را برای برگزاری برنامه‌هایی از این دست، از آن‌ها می‌گیرد و در شکل سوم که شاید چندان مستند نباشد، شمار علاقمندان به این رشته از سینما، کمتر از سایر رشته‌های دیگر است که ما نمی‌توانیم خروجی آن را به صورت ورود یک نسل تازه به این رشته مشاهده نمائیم.

از هر روی، مشکل هر چه که هست، هنر چهره‌ پردازی در سینمای ایران، محتاج ورود نیروهای تازه نفس است.

این سطور، مقدمه‌ای شد برای اینکه بخواهیم سنگین‌ترین گریم‌های سینمای پس از انقلاب را به بهانه اکران فیلم «ساکن طبقه وسط» معرفی کنیم. با این توضیح بسیار مهم که ملاک برای تشخیص گریم‌های سنگین، نام بازیگران و سابقه حضور آن‌ها در سینما نیست و اینکه، بیشتر تلاش شده تا بازیگرانی که گریم‌هایی سنگین و تکنیکی (به لحاظ تغییر بافت می‌میک صورت) داشتند و تایم بیشتری در فیلم حضور داشتند در این فهرست قرار بگیرند.

اکبر عبدی

سال هاست به او لقب «مرد هزار چهره» سینمای ایران را داده‌اند. بازیگری که به دلیل می‌میک فوق العاده خاص صورت و سرش، تقریبا تمامی گریم‌ها به روی صورت و سر او جواب می‌دهد. عبدی در زمینه گریم پذیری، با اختلاف قابل توجهی در صدر بازیگران سینمای ایران قرار دارد. صورت گرد و گوشتی عبدی بدون آنکه لک و پیس و نشان و خالی داشته باشد در کنار کم مو بودن این بازیگر، سبب شده تا هم گریم‌های متفاوت، به روی صورت او بنشیند و هر بر روی سر او. عبدی تاکنون بیش از ۳۰ نقش با گریم فوق العاده سنگین بازی کرده است و جالب آنکه، در تمامی این فیلم‌ها، نقش‌های کلیدی را ایفا کرده است و توانسته راکوردهای خود را در هر یک از این نقش‌ها با آن گریم‌های سخت، به خوبی حفظ نماید. مطمئنا در کنار می‌میک خارق العاده عبدی، تاثیر گریمور متبحری چون «عبدالله اسکندری» در طبیعی و زنده بودن آن گریم‌ها، انکار نشدنی است.

 

اسکندری در فیلم «مادر»، چهره و اندام عبدی را در شمایل فردی با نقصان ذهنی خلق کرد تا جایی که خود اسکندری، این گریم را بی‌نقص‌ترین کار تمام عمر سینمایی خود می‌داند. در «آدم برفی»، نخستین مرد زن نمای تاریخ سینمای بعد از انقلاب ایران را با تبحری مثال زدنی خلق می‌کند، در «دزد عروسک‌ها»، کاراکتری دارای هیبت کودکانه یک بدمن ساده لوح را به درستی با گریمش به مخاطب منتقل کرد و… عبدی و اسکندری تاکنون در بیش از ۱۰ پروژه سینمایی با یکدیگر همکاری داشته‌اند؛ پروژه‌هایی که هر کدامشان، تصویری جدید از عبدی به مخاطبان معرفی کرد.

مرحوم مهدی فتحی

مرحوم «مهدی فتحی» نیز تقریبا در‌‌ همان شمایل خارق العاده می‌میک صورت، در رتبه پائین‌تر از عبدی قرار دارد. همینطور هم شد که او توانست حداقل ۱۰ گریم سنگین و جدید را روی صورت و سر خود ببیند که البته مهم‌ترین این گریم‌ها به نقش «عمروعاص» در سریال امام علی (ره) مربوط می‌شود که «عبدالله اسکندری» توانست با تبحری مثال زدنی، زیرکی این شخصیت تاریخی را در ورای یک شکم بزرگ و یک گریم صورت باورپذیر، برای مخاطب تداعی نماید.

 

مرحوم خسرو شکیبایی

مطمئنا سومین رتبه گریم‌های سنگین در بین بازیگران سینمای ایران، از آن «خسرو شکیبایی» است که به دلیل توانمندی‌های فردی بی‌نظیری که در خلق شخصیت‌های مختلف داشت، کارگردانان بسیاری از او درخواست داشتند تا نقش کلیدی فیلمشان را بازی کند و صد البته، تنوع این نقش‌ها سبب می‌شد که گریم‌های بسیاری روی صورت او اتود زده شود. شکل گریم‌ها در شکیبایی، برخلاف دو بازیگر دیگر، تنها در صورت خلاصه می‌شد و بنابراین، معدود گریم‌هایی است که روی سر و موی او زده شده. طبعا گریم‌های متفاوت و چندگانه او در سریال «روزی روزگاری» در هیبت‌های مختلف و فیلم «دختری به نام تندر»، گیرا‌تر و سنگین از دیگر گریم‌های سنگین اوست که تا به امروز نیز عجیب به نظر می‌رسند.

 

نکته جالب توجه در مورد هر دو این گریم‌ها، حضور «عبدالله اسکندری» است که توانست چهره‌های زمختی از این بازیگر در قالب آن نقش نشان دهد. البته این بازیگر یک گریم فوق العاده وحشتناک با سر و صورت کاملا سوخته نیز دارد که مطمئنا اگر ساعت‌ها به این عکس خیره بمانیم متوجه نمی‌شویم که این گریم فوق العاده، متعلق به صورت خسرو شکیبایی است. متاسفانه نام فیلم یا سریال و نام گریمور حرفه‌ای این کار در جایی ذکر نشده است و شاید تنها یک اتود بوده که هیچگاه جلوی دوربین نیامده است.

عزت الله انتظامی

آقای بازیگر، در طول نزدیک به ۵ دهه فعالیت بازیگری‌اش، گریم‌های مختلفی را به خود دیده است اما سنگین‌ترین گریم این بازیگر، در نقش قربان سالار فیلم «بانو» رقم خورد. پیرمرد بی‌سواد اما زبر و زرنگ و مفت خوری که با آن لهجه شیرین آذری‌اش، یک تنه بار کمیک فیلم را به دوش کشید و البته، نقش قابل توجهی در تدوین حلقه‌های درام در این فیلم داشت. «عبدالله اسکندری» در کنار «اکرم نویدی»، کار چهره‌پردازی این فیلم را انجام داد. وجه غالب در چهره‌پردازی قربان سالار، شکل گریم چشم چپ اوست که این شکل چهره‌پردازی، در کنار خلاقیت‌های فردی آقای بازیگر نظیر گویش و ادبیات خاص او و لنگ زدن، سبب حیات دراماتیک این نقش شد و یکی از بهترین‌های ایفای نقش انتظامی در طول سالیان متمادی حضور او در سینما و تلویزیون محسوب می‌شود.

 

رضا کیانیان

احساس می‌شود اجرای گریم بر روی صورت «رضا کیانیان» کمی سخت باشد. وجود خال و شکل بینی او اجازه نمی‌دهد که هر گونه گریمی روی صورت این بازیگر جواب دهد. اما با این حال، این بازیگر توانمند، در فیلم «یک تکه نان» کمال تبریزی در سه شمایل متفاوت ظاهر می‌شود که شمایل پیرمرد سوم این فیلم، که احساس می‌شود فردی نابیناست، گریمی خارق العاده از سوی مجید و عبدالله اسکندری دارد و تقریبا اگر مخاطب، اطلاعاتی از این فیلم نداشته و پیش زمینه‌ای راجع به این گریم کیانیان نداشته باشد، تقریبا می‌توان گفت محال است بتواند تشخیص دهد که او کدام بازیگر است. فارغ از این فیلم عارفانه و شاعرانه تبریزی، کیانیان در سریال‌های «معصومیت از دست رفته» و «مختار نامه» نیز گریم بسیار سنگینی را روی صورت و سر خود می‌بیند که شاهکارهای دیگری از عبدالله اسکندری هستند.

 

مصطفی زمانی

به جرات می‌توان گفت این بازیگر جوان سینمای ایران، سنگین‌ترین گریم را در بین بازیگران مرد دهه ۹۰ تجربه کرده است. او در فیلم «پریناز» که هنوز به اکران عمومی نرسیده است، زیر دست «بابک اسکندری» رفت و چهره‌اش تماما تغییر یافت. شکل دندان‌هایش عوض شد و حتی رنگ پوست و حالت چشمان و بینی و موی او تغییر کرد. اطلاعات چندانی از این نقش خاص منتشر نشده است اما این گریم، از آن دست گریم‌هایی است که نمی‌توان گفت در زیر آن، چهره کدام بازیگر نهفته شده است.

 

محمود بصیری

بازیگر اپیزود دوم فیلم مخملباف، یکی از بهترین و حرفه‌ای‌ترین گریم‌هایی است که «عبدالله اسکندری» انجام داده. در این اپیزود، «محمود بصیری» در نقش یک پیرزن ظاهر شده، بدون آنکه کسی متوجه این حقیقت شود. در این گریم چندلایه، حالت تمامی اعضای صورت بصیری، به جز چشمان او تغییر پیدا کرد و یکی از بهترین گریم‌های تاریخ سینما را خلق نمود.

 

مهدی فقیه

«مهدی فقیه» در سکانس نخستین فیلم «ملک سلیمان»، هم بازی قابل توجهی دارد و هم گریم منحصر به فرد او، همخوانی بسیاری با شخصیت و بازی این بازیگر توانمند دارد. «سعید ملکان»، با تبحر مثال زدنی خود، توانست با چهره پردازی‌هایی قابل توجه، نقش بی‌بدیلی در باورپذیری شخصیت‌های تاریخی این فیلم داشته باشد.

 

محسن تنابنده

مجله مراحم: تنابنده با وجود اینکه چند سالی است به جرگه بازیگران وارد شده، اما انگار گریم‌ها، به خوبی روی سر و صورت او جواب می‌دهد. فارغ از گریم‌های خوبی که در سریال‌های «شاهگوش» و «پایتخت» روی صورت او جواب داد، نمی‌توان از گریم قابل توجه وی در فیلم «لامپ ۱۰۰» یا سریال شبکه خانگی «ابله» چشم پوشی نمود. «عبدالله اسکندری» در فیلم «سعید آقاخانی» تصویر جدیدی از این بازیگر مستعد به نمایش گذاشت که نمایه‌ای از آشفتگی‌های روحی و ذهنی آن کاراک‌تر بود که این حالت تزلزل، به درستی در گریم بازیگر هویدا می‌شود و کمک بزرگی به تکمیل شدن نقش به لحاظ بصری می‌نماید. «مجید اسکندری» هم در سریال شبه خانگی «ابله» که قرار است چند هفته دیگر منتشر شود، با گریمی متفاوت و جدید، تصویر جالبی از تنابنده نشان داده که در نگاه اول محال است بتوان چهره واقعی این بازیگر را حدس زد. به نوعی می‌توان این گونه ادعا نمود که پس از اکبر عبدی و محمود بصیری، این گریم، حرفه‌ای‌ترین گریمی است که یک بازیگر مرد را زن می‌کند.

 

حامد بهداد

مطمئنا سنگین‌ترین گریم جوان عاصی این روزهای سینما، به نقش او در فیلم «شبانه روز» بر می‌گردد. «سودابه خسروی» به عنوان طراح چهره‌پردازی این فیلم، از حامد بهداد، تصویر یک نقاش عجیب می‌آفریند که ریش و مویی کاملا سفید دارد و بالکل چهره این بازیگر را تغییر می‌دهد. البته در کنار این گریم جالب توجه، بهداد، نقش نقاشی را بازی می‌کند که دچار آرتروز گردن است و نمی‌تواند سرش را به درستی بالا بگیرد و همواره سرش پائین است و به شکل عجیبی هم حرف می‌زند. این گریم دلنشین در کنار خصیصه‌های اجرایی نقش سبب شد تا این کاراکتر، یکی از سخت‌ترین نقش آفرینی‌های بهداد تاکنون محسوب شود.

 

شهاب حسینی

حسینی به شکل مستمر از سال ۷۷ در تلویزیون و ۸۰ در سینما مشغول به فعالیت بوده و نقش‌های متعددی را ایفا کرده است. نکته قابل توجه درباره نقش‌های او آن است که شکل گریم‌های حسینی در این فیلم‌ها و سریال‌ها، تقریبا شبیه به یکدیگر بوده و صورت او پذیرای گریم چندان سنگین و متفاوتی نبود. او این روز‌ها نخستین فیلم بلند سینمایی خود را به روی پرده دارد؛ فیلمی که در آن، ۴۰ گریم مختلف را تست کرده و گویا قرار است به همین دلیل، نام خود را در کتاب رکوردهای گینس ثبت کند.

 

«سعید ملکان» مسئولیت بسیار سنگینی در این فیلم داشته چرا که می‌بایست حسینی را در قالب شخصیت‌هایی چون شیخ صنعان و سقراط و سهروردی و مولانا تا چه گوارا و راجر واترز و نیوتن و سی و چند شخصیت دیگر در می‌آورد که این کار، فارغ از وقت بسیاری که می‌طلبید، ظرافت و دقت زاید الوصفی را نیاز داشت چون گریم‌ها قرار بود بر مبنای تصاویری حقیقی شکل بگیرند. با این حال، سنگین‌ترین گریم‌ها بر روی سر و صورت شهاب حسینی در نخستین فیلم بلند سینمایی‌اش که کارگردانی کرد، شکل گرفت.